Het is niet meer mogelijk om nieuwe projectvoorstellen in te dienen binnen dit programma.
Tijdens haar jaarvergadering 2015 introduceerde Het Maagdenhuis het plan om samen met deskundigen uit het veld en andere fondsen een programma te ontwikkelen gericht op kwetsbare ouderen.
Ondanks het hoge voorzieningenniveau op het gebied van welzijn en zorg, ervaren vrijwel alle professionele werksoorten beperkingen in het bereik van de meest kwetsbare mensen. Buurtgebonden initiatieven die samenredzaamheid vergroten (het nieuwe welzijn) lijken hèt medicijn te zijn tegen verlies van sociaal netwerk en vereenzaming, zo is althans de heersende opvatting in dit WMO-tijdperk. Voor een deel van de ouderen komt die verwachting ook wel uit en neemt de levenskwaliteit toe: door stadsdorpen, coöperatieve verenigingen en ontmoeting via culturele activiteiten. Maar net als bij de traditionele welzijnsactiviteiten voor ouderen geldt ook voor die buurtgebonden initiatieven, dat zij niet iedereen bereiken. Er is een sterk vermoeden, dat de meest kwetsbare mensen ook bij het nieuwe welzijn buiten de boot vallen: omdat zij ook deze vorm van sociaal contact mijden, omdat zij zich schamen, omdat ze sociaal niet die handigheid hebben om de eerste stap te zetten of omdat de groep sociaal bevoorrechte ouderen hen niet toelaat in de groep. Vraagverlegenheid en zelfstigma spelen hier een belangrijke rol.
Veel mensen zijn wel eens eenzaam, maar niet iedereen heeft de veerkracht en de sociale vaardigheden om hier iets aan te doen. Eenzaamheid kan je in een neerwaartse spiraal duwen waardoor je zelfvertrouwen afneemt, je een negatiever zelfbeeld ontwikkelt en negatieve verwachtingen van sociale situaties krijgt. En dan is het erg moeilijk om jezelf te activeren en contacten aan te gaan. Het is een dunne lijn tussen niet willen en niet kunnen of durven.
De meest kwetsbare groep ouderen leeft verstoken van sociaal contact. In het programma ‘netwerken onder de radar’ richtte Het Maagdenhuis zich op het deel van de ouderen dat vereenzaamd is en in een isolement is terecht gekomen, maar door zorg en welzijn niet bereikt wordt. Hiertoe wilde Het Maagdenhuis vrijwilligersinitiatieven/zelforganisaties steunen die niet zo gebonden zijn aan de systeemwereld en actief zijn in de ‘haarvaten’ van de samenleving.